Zapomniana piosenka (mel. lud. – Tyszkiewicz) 2288

---

Z Ordonką śpiewa Chór Dana

A, no tak... Na etykiecie jest. 🙂

Mam w posiadaniu wiele zeszytów "Tanczymy i spiewamy" z lat 50-tych i 60-tych.
Chcialbym sie z nimi podzielic.
Jak to zrobic, zeby znalazly sie na Twojej stronie ?

Pozdrawiam
jpack@online.de

Musiałby pan wysłać skany poszczególnych stron na maila kierownik@staremelodie.pl, wydaje mi się, że to byłaby najlepsza opcja 🙂

Pan kompozytor jest tutaj: https://www.pcmsconcerts.org/composer/fernando-obradors/ i chyba lepiej tutaj: https://www.discogs.com/artist/2626326-Fernando-Obradors.

Witam Pana Kierownika po kilku miesiącach. Ja znów w podobnej, co niegdyś sprawie - autorstwa melodii utworu wykonywanego przez Ordonkę. Otóż Fernando Obradors nie jest autorem El Vito. To jest stara ludowa melodia andaluzyjska, anonimowego autorstwa, pamiętająca co najmniej XVI stulecie. Obradors był autorem jednej z niezliczonych artystycznych aranżacji tej popularnej piosnki, jakie powstawały w Hiszpanii i innych krajach hiszpańskojęzycznych od połowy XIX wieku. Piosenka Ordonki w żadnym stopniu z tej aranżacji nie korzysta, nie mogłaby zresztą, bo praca Obradorsa została opublikowana dopiero w 1941 roku, jak zaświadcza wpis w Bibliotece Petrucciego:

https://imslp.org/wiki/Canciones_Clásicas_Españolas%2C_Vol.3_(Obradors%2C_Fernando)

Utwór Ordonki tak naprawdę nie korzysta z żadnej konkretnej aranżacji, zawiera wyłącznie wątki melodyczne wspólne dla nich wszystkich, czyli przekazany przez tradycję oryginalny "rdzeń" El Vito. W rubryce "autor" tego rekordu należałoby wpisać: nieznany albo, że jest to tradycyjna melodia andaluzyjska.

Na koniec pozwolę sobie zalinkować najpiekniejszą, moim zdaniem, aranżację El Vito, autorstwa baskijskiego gitarzysty José de Azpiazu Iriarte, w wykonaniu Any Vidović:
https://youtu.be/s4ycHSQnReM

Pozdrawiam, AK.

Dziękuję bardzo.

Nagranie z płyty Parlophon.
https://youtu.be/UFfHFcLiyxg?si=uQ5mDdjY7oAeHM8U

Homocord i Parlophon: obie płyty mają lub mx 77009, lub mx 77009 II... Wszędzie.

Nie wszędzie. Nagranie powstało na początku 1930 roku dla Homocordu i pierwotnie miało numer 77009 II. Po zamknięciu Homocordu w Polsce, jego archiwum przejął Parlophon i w połowie 1931 roku wydał wiele reedycji nagrań Homocordu, a wszystkie otrzymały numery charakterystyczne dla Parlophonu. Wśród nich także i to, które otrzymało numer 116377. Na niektórych etykietach podano oryginalne numery Homocordu, na niektórych już nowe numery Parlophonu. W lustrze płyty najczęściej widać obydwa numery. Kiedy latem 1932 Parlophon w Polsce został zlikwidowany, archiwum nagrań zostało przejęte przez Odeon i historia się powtórzyła: na przełomie 1932 i 1933 ukazała się seria wznowień. Tym razem nie nadano nowych numerów typowych dla Odeonu, lecz pozostawiono te parlophonowe. W przypadku nagrań przejętych po Homocordzie w lustrze płyty nadal widać zarówno numery homocordowe, jak i parlophonowe. I właśnie taką płytą jest O. 236349.

No tak tu w "Etykiety płyt" (i w innych miejscach) dla Parlophona oznaczono mx 77009, ale etykieta podaje 77009 II.